Vergeten Christus

17 juni 2016 | 0 Reacties

Ecce homo

Hij staat er verloren bij, deze Christus. Te vinden is hij aan het eind van een verwaarloosde begraafplaats. Je moet weten dat hij hier is. Op een heuveltje is zijn kruis opgericht. Hij is het meest gehavende beeld, geflankeerd door twee vrouwen, waarvan één met een verdwenen gezicht.

Held
Ooit hebben ze hem hier een plek gegeven. Als held in volle glorie aan het kruis, met een perfect lichaam, waarvan er tien in een dozijn gaan. Hij was de verbeelding van het ongebroken dogma van de verlossing.  De redder van de wereld in optima forma. Uit respect en dankbaarheid zo vorm gegeven, om respect en dankbaarheid op te roepen.
Mensen kwamen, mensen gingen. Met de tijd liepen de dogma’s schrammen en breuken op. De gelovigen verdwenen langzamerhand, tot er geen waker meer overbleef.
Christus spreekt
Gisteren vertrouwde iemand mij dit beeld toe. Ze had de plek per ongeluk ontdekt. Nee, ze gelooft niet, maar ze voelt wel iets, vertrouwt zij mij toe. Zij brengt mij naar Christus. Deze Christus, die nu pas zijn ware gezicht toont. De tijd en het verslijten heeft hem bevrijd uit zijn ideaalbeeld. In deze gedaante begint Hij tot mij te spreken: Kijk naar mij! Ik kom armen en benen tekort om heel de mensheid te omarmen. Wil jij mijn armen zijn, wil jij mijn benen worden?

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *