Een adem

6 augustus 2021 | 2 reacties

Een adem, de duur van mijn leven,
Een dag, minder dan de aanzet
van mijn inademing, minder dan
het laatste zuchtje dat mij verlaat.

Volgens Jouw uurwerk,
mijn levensduur: één adem.
Maar voor mij, als een
voortdurende zwemtocht
naar de einder.

Fier begon ik, tegen de branding
in, ontwikkelde spierkracht
om de stormen van de kinderen
van de Leviathan te doorstaan.
Windstilten brachten ontspanning,
soms voerde de onderstroom mij
naar rustig water, dan doorsneed
ik zonder slag of stoot de golven.

Nu mijn krachten minderen,
dobber ik in open water.
Zal ik me nog druk maken om
te koersen naar de einder?
Als ik toch eens wist hoelang
Jij mij nog adem geeft…

Jij!
Zie mij, drenkeling.
Op Jou hoop ik met mijn
deinende hoofd vol suizen
en onrustige gedachten.
Wees in mij als drijfhout,
zodat mijn ziel Jou niet
kwijt raakt in het woelen
van de golven en wij elkaar
herkennen als mijn adem is
teruggekeerd in Jou.

(Antwoord bij Psalm 39, in de vertaling van Ida Gerhardt en Marie van der Zeyde.)

2 Reacties

  1. Marjon

    Tranen in de ogen en een hart wat bijna barst van herkenning. Dank je wel.
    Het is ZO waar: zelfs in schijnbaar nutteloos dobberen blijft de adem van God in mij…. en houdt die adem mij in leven….en blijf ik vertrouwen dat mijn gevoelens van nutteloos meedobberen langdurig tijdelijk kunnen zijn…maar nooit eeuwig zullen duren. Gewoon omdat er zo veel om me heen blijft gebeuren en ik al dobberend en stil liggend nog steeds kan blijven kijken, luisteren, voelen, (aan)geraakt kan worden …Maar ook: zelf aanraken, spreken, liefhebben, delen…. Gods adem in mij …. mijn levensbron … in alles, door alles, voor alles <3 🙂 xxx

    Antwoord
    • Janneke Nijboer

      Dank je wel, Marjon. Tranen over mijn wangen van verbondenheid en diep ontzag voor Gods adem in jou.

      Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *