Als je dacht, dat ik zuiver ben
en mijn gedachten zo rein,
als kristalhelder water,
laat ik je uit de droom helpen.

Ik loop mank van al mijn falen
en struikel over mijn onwaarachtige woorden.
Jazeker, als het om mijzelf gaat
heb ik niets waarop ik mij kan beroepen
aan goede daden, of juiste intenties.
Met lege handen sta ik, als ik
mijn God schreeuw om hulp.

Uit mijn bodem werkte het zich naar boven
groef zich een weg omhoog.
Daar stond ik oog in oog met de
Gruwel der verwoesting.

Geen bergen uit Psalmen om naar te vluchten,
geen bos om me in te verschuilen,
Midden in het kale polderland stond ik,
naakt,
duistere wolken keken dreigend op mij neer.
Daar stond ik, oog in oog met
mijn gruwel der verwoesting

Angst rolde als overweldigende donder over mij heen,
In de bliksemschichten lichtten de herinneringen
vol schaamte op.
Nergens een schuilplek te vinden.
Daar stond ik oog in oog met
mijn gruwel der verwoesting.

Brullend verhief ik mijn stem:
Redt mij! O Eeuwige!
Jij, die ik zo vaak vergat,
Jij, die ik verloor en naar wie ik verlang,
laat mij niet te onder gaan in dit gevecht!
Ik, Jouw schepsel van stof en adem.

Terwijl ik Jouw naam noemde,
keek ik naar wat voor me stond,
Ik zag mijn verwoesting in het gezicht.
Niet langer rende ik ervoor weg, of
verstopte het in de krochten van mijn geheugen.
Ik keek het aan en Jij was er bij,
genoeg om het te durven.

Daarom loof ik Jou, als mijn kracht en sterkte,
daarom zegen ik Jou, als de God die mij overeind zet.
Moegestreden als ik ben,
zet ik voor Jouw een nieuw lied in.

(Antwoordpsalm bij Psalm 18, in de vertaling van Ida Gerhardt en Marie van der Zeyde)