Troost eten

8 augustus 2016 | 0 Reacties

Soto Ajam

Het zal wel in de lucht zitten, dat ik wat weemoedig ben. Afgelopen zondag beleefde ik een prachtige viering in de Keizersgrachtkerk in Amsterdam. In tegenstelling tot andere jaren moest ik nadenken hoe ik er vanaf mijn huis naar toe zou komen. Andere jaren was het altijd zo eenvoudig geweest. Als een tweede thuis had ik vast en zeker een tussenstop gemaakt bij mijn oom en tante in Oud-Zuid. Waarschijnlijk waren ze meegegaan ook.

Een andere wereld
Mijn prachtige tante, wel familie is, maar geen tante, is er al even niet meer. Haar Indische man overleed vorig jaar. Ze waren en zijn heel belangrijk voor me, omdat ze me lieten ervaren hoe heel anders een goed leven er uit kan zien, dan ik om mij heen zag.  Ze waren rood en vroom, rookten wat ze lekker vonden, dronken goede wijn en genoten van het leven. Hun huis stond open voor Tsjechische vluchtelingen, aangelopen kinderen en ook dit nichtje was er welkom. Er was aandacht voor de Indische wortels en het verleden in het jongenskamp. Het huis ademde boeken en cultuur.

ingrediënten en het kookboek van mijn tante

Soto Ajam
Zondag liep ik door de stad, die ik zo goed ken en ik merkte dat ik ze beiden mis. In plaats van Tram 1 nam ik Tram 7 naar de onpersoonlijke parkeergarage in Bos en Lommer en ging naar huis. Toen ik moest verzinnen wat er gekookt zou worden vandaag, wist ik het. Soto Ajam ben ik gaan maken. Indische kippensoep om de geur van het eten, dat ik daar vaak at, langzaam door het hele huis te laten gaan. Soto Ajam, om aan tafel over dit gerecht en deze bijzondere mensen te kunnen vertellen. Indisch eten omdat dit eten in staat is mensen te troosten.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *