door Janneke Nijboer | 1 februari 2020 | Gedichten
er borrelt iets vlak onder de oppervlakte, koel, fris water. in de zachte mantel van de knop wacht de bloesem. Onder mijn huid kruipt het bloed waar het niet gaan kan, als onstuitbare hoop, die het uit wil zingen. Vreugde staat op uitbarsten maar eerst dit winters...
