Moe geworden, leg ik mijn zware handen in de schoot. Mijn armen, verkrampt, willen niet meer omhoog. Hoezo moet ik klappen voor de Eeuwige, waaraan weet ik dat de volkeren het hoofd hebben gebogen? Oorlog brult gewelddadig, onrecht vertrapt wie honger hebben en dorst....
Sta op, jubel het uit, vul je longen om te juichen, een lofzang voor de Ene! Zing! Hoe sterk en stevig het Woord klinkt, dat ordent en recht doet, dat een plek geeft aan alles wat is en gedaan wordt. Hoe de Ene, de onrust van de wereld bergt in de kamers van...
Dit wordt een loflied op de jonge vrouwelijke theologen: Wat doen jullie het vreselijk goed! Al een paar jaar valt het me op hoe anders jullie lijken te starten, dan toen ikzelf begon. Nog net geen achtentwintig jaar was ik, toen ik in mijn eentje de pastorie in ging....
