Daar zat ik met de brokken. Alles uit elkaar gevallen. Elk verhaal dat ik dichtte, het lichaam dat het samenhield, gebarsten onder druk van de angst, uiteengevallen scherven en fragmenten. Stuk voor stuk – wat ding gemaakt was – er in kruipen er door heen...
Het motto dat je moet leven in het moment, kom ik regelmatig tegen, als een heilzaam mantra op weg naar de opperste vorm van bewust in het hier en nu leven. Heel vaak merk ik, dat me dat totaal niet lukt. Ik ga met mijn gedachten overal heen. Ze schieten de tijden en...
