Nu ik weer kleuren zie en contouren
maar nog steeds die diepe schaduw,
die elk beeld verwart,
hoop ik iets van de omtrek te zien,
van wat je kunt noemen: Jouw vrede.

Niet om te sussen, dat wat is,
of tot kalmte te brengen wat stormt in mij.
Niet om te voorkomen, dat mijn vertrouwen
in Jou schipbreuk lijdt.

Maar om in de verte te kunnen staren en
te zien, dat ik eens in Jou gehavend ben.