Lege dag

19 februari 2014 | 0 Reacties

Opeens was er een lege plek in mijn agenda. Het was na maanden gelukt om een dag uit te hakken in de tijd en de witte afwezigheid van afspraken te koesteren. Vooral die vullen mijn agenda. Daarnaast ontstaan op andere plaatsen, zoals schriften, A-viertjes die wachten op een print, losse snippers overgebleven van knipsels, de dagelijkse lijstjes van wat-te-doen binnen vierentwintig uur.

één van mijn aankopen

De afgelopen dagen had ik er steeds even naar gekeken, als naar een smeltende bonbon met exclusieve vulling, in de hoop dat er niets van zou worden afgesnoept. Met hulp van heel erg lieve kinderen lukte het me een gat in de dag te slapen, waarna het grote lummelen kon beginnen.
Zwervend door de dag van megakleurplaat, naar krant met koffie en een uitgestelde boterham , kwam er natuurlijk toch weer die onrust van iets te ondernemen dat zin zou hebben. Een actie, die niet op mijn lijstjes op papier voorkomen, en al helemaal niet tot de afspraken in mijn agenda behoren. Meer een onderneming passend bij wensen en verlangens, zoals ongegeneerd winkelen!

Helaas is dit wel het meest vreselijke wat een moeder kan verzinnen, om met haar kinderen te gaan doen, zeker als ze ook nog dreigt met de mededeling dat er kleren gekocht gaan worden.
Dus gingen wij toch maar op weg.  O ja, ik had nog even getwijfeld om mij vandaag van mijn telefoon te ontdoen. Maar ja, je weet maar nooit. Het onvermijdelijke gebeurde. Het mailtje waar dadelijk en direct een antwoord op moest komen! Subiet, meteen, met de grootste spoed.

Er zijn tijden geweest dat ik dan kon denken: God straft onmiddellijk! Met een knipoog, dat wel, maar toch. Terugblikkend op deze dag besef ik de afwezigheid van die onmiddellijke gedachte. Niks straf, niks een afkeurende God, die mij deze dag van leegte en ijdelheid zou misgunnen.

Vandaag was gewoon deze dag, en zo’n mailtje hoort er bij. Niets om mij zorgen over te maken en al helemaal niet om te verbinden aan iets van God. Die heeft echt wel andere zaken aan haar/zijn hoofd.
Ik moest eenvoudigweg mijn verantwoordelijkheid nemen op het moment dat het uitkwam. Dus thuisgekomen, beantwoorde ik het mailtje en aten wij wat later, omdat ook dat kan op een lege dag.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *