Vanmorgen schonk de zee mij
een kruikje voor mijn tranen.
Uit de grote diepte vol van het natte zout
gaf ze me een schelp, zo groot
dat ik er net mijn hand omheen kan vouwen.
Uit ervaring wist ze dat er al heel wat
van mijn tranen in haar stroom
waren samen gevloeid.
Natuurlijk is mijn verdriet niet maar een handvol tranen,
maar dat het wel te vatten is, te dragen –
fluisterde ze me toe.
Het kruikje begrenst en geeft ruimte,
en als het te veel wordt, dan giet ik haar
teder uit in de oneindige kruik, die
past in de hand van de Liefdevolle.
(Een dag na de begrafenis van mijn moeder maakte ik een wandeling door de duinen en langs het strand.)
Gecondoleerd met het overlijden van je moeder Janneke.
En mooi om dit van de zee te krijgen, voor wie het ziet kan de natuur troosten,en een voorrecht om dit zo te beleven.
Gecondoleerd.met dit grote verlies.heel veel sterkte.
Dikke mega knuffel voor u van ons .
wat een prachtig gedicht. zelf vond ik ze een mooie schelp op het strand van bali in 2015. niet wetend dat ik al in het begin van een depressie en burnout zat. in 2017 knapte ik . ik voelde niks meer van God in mijn leven . onder tranen gezocht . zoveel tranen……later kwam ik zo ver als jou kruikje. ik ben nu een 4 luik aan het schilderen van mijn leven. komt ook de schelp en de handen van God in voor. ik zou graag jou gedicht acher op mijn serie schilderijen willen plakken . wil dit niet doen zonder je toestemming. ik wil rt wel een naamvermelding bij doen . zo niet dan laten we het hierbij. vr gr gryt
Dank je wel, Gryt voor jouw waarderende woorden. Ik heb je een mail gestuurd met een reactie op jouw vraag.