Het lage en de ruimte die overblijft

14 mei 2021 | 2 reacties

Ik kan je aan, godje van mensen,
ik kijk dwars door je heen.
Je liefde moet ik niet,
niets van dat verheffende voor mij!
Geef mij maar het aardse stof,
de lage leugens en de platte taal.

Dwars daar tegen in, zing ik mijn leegte vol.
Ik vul de luchten met hemelhoge klanken.
Jij beademt het met goedheid,
Jij kleurt het met trouw.

Daar doemt op Jouw berg,
zo robuust is jouw gerechtigheid!
Als rollende golven jouw oordeel
over mens en dier:
Heil om te delen,
overstelpend genoeg.

Zo zal het zijn, zo zal het worden,
zo is het nu soms even…
Maar altijd, de schaduw van jouw
vleugels, mijn zieleschuilplek.
Altijd Jouw licht om te kunnen zien,
wat oplicht van Jou in mij en om mij heen.

Geef ons Jouw brood,
laat drinken ons Jouw beker,
Doordrenk het aardse met Jouw
goedheid, opdat wij leven!

(Antwoord bij Psalm 36, in de vertaling van Ida Gerhardt en Marie van der Zeyde.)

2 Reacties

  1. Chris

    Prachtig, Janneke! Dank voor het delen.

    Antwoord
    • Janneke Nijboer

      Dank je wel, Chris!

      Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *