Selecteer een pagina

*gedicht

Mens uit één stuk

Ik, zei hij en voor hem uit rolde het denderende geluid van gruwen over dat wat zijn leven is. Gestuit door de kracht van zijn aanwezigheid wiens geheim hij onthulde: Heilige van God. Heel nu, mens uit één stuk, herboren.   (bij Marcus 1: 21 - 28 foto: gemaakt in...

Lees meer

Glans in haar ogen

Glans in haar ogen is een kerstverhaal dat ik schreef en ingesproken heb.  Niet iedereen beseft dat het kerst is.  Toch breekt soms iets door van dat besef. Dit verhaal is te beluisteren geweest in het radioprogramma Zin in Weekend van KRO-NCRV op Radio 5.  

Lees meer

Lieve Jezus in de Intratuin

Als ik hem zo ontmoet, weerloos op het mos in de Intratuin. Dan merk ik dat ik écht van Jezus houd en word overspoeld door een moment van diep medelijden. Je zult jezelf maar zo zien liggen, met een gouden stropje om je nek en een labeltje dat zegt dat jij uit China...

Lees meer

Er hoont in mij een lach

Ik kan het niet geloven, er hoont in mij een lach. Hoe kan iemand beloven op deze najaarsdag, dat ik nog vrucht zou dragen een kind in eigen schoot? Mijn weg van levensdagen loopt winterwaarts en dood! Bijna niet te geloven! Er woont in mij een lach* : het kind dat...

Lees meer

Zij ontglipt mij

Zij ontglipt mij, maar ik weet niet in wat. De vraag die ik vandaag heb, had ik gisteren moeten stellen Het antwoord van een dag geleden was toen al niet betrouwbaar. Ik aai haar hoofd en kijk in haar angstige ogen. Ze vragen me: Wie ben ik? Mag ik hier zijn? Ik kus...

Lees meer

Als het water

Stel dat ik Jou, God, niet meer wil uithakken in beelden, zelfs niet ruw, slordig, onaf - zeg maar geen rots -. Dat Jij meer iets wordt als het water; wendbaar, woelig,stil, koud en hard, of in een onzichtbaar ertussen, zo heet. Dan meer bewegend, kletterend,...

Lees meer

‘…als ik de ruimte van de poëzie binnenstap, voel ik de grootste vrijheid om uit te drukken wat aan de rand van mijn zwijgen in taal te vinden is. Vaak ademen de gedichten verlangen naar de Eeuwige, die ik Jou noem. Ik nader en het ontglipt.’

Janneke