Selecteer een pagina

*gedicht

Zalig de arme van geest

Zalig de arme van geest, sprak in het binnenste van de kunstenaar dit werk, dat uit hem zelf was uitgegoten. Mannetje met vleugels, als een afgedankte engel, te zwaar en lomp voor zijn vederlichte roeping. Zalig de arme van geest, scheef het hoofd, de armen zwak...

Lees meer

Ongezegd

Uit mijn buik borrelen woorden omhoog, ze persen zich een weg naar buiten. Langs hart en longen wurmen ze zich door de luchtpijp. Ergens onderweg blijven ze hangen als luchtbellen in het water, die onder de oppervlakte zweven en vlak voor hun bevrijding zijn opgelost....

Lees meer

Na de nastaar

Nu ik weer kleuren zie en contouren maar nog steeds die diepe schaduw, die elk beeld verwart, hoop ik iets van de omtrek te zien, van wat je kunt noemen: Jouw vrede. Niet om te sussen, dat wat is, of tot kalmte te brengen wat stormt in mij. Niet om te voorkomen, dat...

Lees meer

Kinderspel

Zo stevig als ik kon drukte ik de koffer op elkaar. Klikte het slot dicht en gooide de code weg. Op reis ging ik en zeulde het ding achter me aan. Wat ik nodig had haalde ik uit mijn handbagage. Mijn spieren werden op den duur zo sterk dat ik vergat welk gewicht ik...

Lees meer

Waar ben Jij?

Waar ben Jij neergestreken en heb Jij je genesteld tussen ons in? Niet meer tussen muren van hout en steen ben Jij te vinden. In holle ruimten roepen wij Jouw Naam; geen lofzang, geen Amen is het antwoord dat klinkt. Elders heb Jij beschutting gezocht, onderhuids ben...

Lees meer

Zware lentedagen

Zodra april voorbij is, voel ik de dagen zwaarder worden. Bomen, struiken, staan vol in bloei, de berm weert zich kranig in geel en wit. Nog net te koud voor met-zonder-jas, terwijl de diepe schaduw van 4 mei al over mij heen valt. In de vroege ochtend op de eerste...

Lees meer

‘…als ik de ruimte van de poĆ«zie binnenstap, voel ik de grootste vrijheid om uit te drukken wat aan de rand van mijn zwijgen in taal te vinden is. Vaak ademen de gedichten verlangen naar de Eeuwige, die ik Jou noem. Ik nader en het ontglipt.’

Janneke