door Janneke Nijboer | 29 juni 2020 | Gedichten
Zalig de arme van geest, sprak in het binnenste van de kunstenaar dit werk, dat uit hem zelf was uitgegoten. Mannetje met vleugels, als een afgedankte engel, te zwaar en lomp voor zijn vederlichte roeping. Zalig de arme van geest, scheef het hoofd, de armen zwak...
door Janneke Nijboer | 17 juni 2020 | Gedichten
Uit mijn buik borrelen woorden omhoog, ze persen zich een weg naar buiten. Langs hart en longen wurmen ze zich door de luchtpijp. Ergens onderweg blijven ze hangen als luchtbellen in het water, die onder de oppervlakte zweven en vlak voor hun bevrijding zijn opgelost....
door Janneke Nijboer | 10 juni 2020 | Gedichten
Nu ik weer kleuren zie en contouren maar nog steeds die diepe schaduw, die elk beeld verwart, hoop ik iets van de omtrek te zien, van wat je kunt noemen: Jouw vrede. Niet om te sussen, dat wat is, of tot kalmte te brengen wat stormt in mij. Niet om te voorkomen, dat...
door Janneke Nijboer | 5 juni 2020 | Gedichten
Zo stevig als ik kon drukte ik de koffer op elkaar. Klikte het slot dicht en gooide de code weg. Op reis ging ik en zeulde het ding achter me aan. Wat ik nodig had haalde ik uit mijn handbagage. Mijn spieren werden op den duur zo sterk dat ik vergat welk gewicht ik...
door Janneke Nijboer | 20 mei 2020 | Gedichten
Waar ben Jij neergestreken en heb Jij je genesteld tussen ons in? Niet meer tussen muren van hout en steen ben Jij te vinden. In holle ruimten roepen wij Jouw Naam; geen lofzang, geen Amen is het antwoord dat klinkt. Elders heb Jij beschutting gezocht, onderhuids ben...
door Janneke Nijboer | 1 mei 2020 | Blog, Gedichten
Zodra april voorbij is, voel ik de dagen zwaarder worden. Bomen, struiken, staan vol in bloei, de berm weert zich kranig in geel en wit. Nog net te koud voor met-zonder-jas, terwijl de diepe schaduw van 4 mei al over mij heen valt. In de vroege ochtend op de eerste...