door Janneke Nijboer | 22 september 2019 | Gedichten
Als je dacht, dat ik zuiver ben en mijn gedachten zo rein, als kristalhelder water, laat ik je uit de droom helpen. Ik loop mank van al mijn falen en struikel over mijn onwaarachtige woorden. Jazeker, als het om mijzelf gaat heb ik niets waarop ik mij kan beroepen aan...
door Janneke Nijboer | 16 september 2019 | Blog
Afgelopen zaterdag mocht ik de Missa in Mysterium meevieren in de Sint Jan in Den Bosch. Deze, door Herman Finkers georganiseerde, Gregoriaans hoogmis had een kerk vol mensen op de been gebracht. Ergens halverwege zat ik ingeklemd, tussen twee rechtgeaarde...
door Janneke Nijboer | 13 september 2019 | Blog
De olifant, in de fabels van Toon Tellegen, heeft een waanzinnige liefde voor de verte. Hij klimt er voor in bomen, om vanaf het hoogste punt , blij uit te roepen dat hij de verte ziet. Hij is zo enthousiast dat hij een pirouette maakt en jammerlijk uit de boom naar...
door Janneke Nijboer | 10 september 2019 | Gedichten
Dat er geen taal is om uit te drukken, geen woord, dat zich schuil houdt aan de rand van het zwijgen. Geen letter die durft te beginnen, omdat Jij – en al wat Jij gedaan hebt, al wat Jij doet – te groot bent. Mijn alfabet is te klein, hoe talloos ook de...
door Janneke Nijboer | 1 september 2019 | Gedichten
Ik verbeeld me, dat ik Jou zien kan. Ik stel Je me voor als het mooiste. het lichtste, het zoetste. Ik stel Je me voor als het beste, het meest ware en echte. Ja, als het meest zuivere in oordeel en recht… Alles en nog veel meer en nog zie ik Je niet, ga je mijn...
