verzorgde handen

Er is een subsidiepotje bedacht door staatssecretaris van Rijn. Waardigheid en trots, wordt het genoemd. Voor iedere bewoner van een verpleeghuis zit er een budget in. Extra geld voor een uitje, of voor een leuke activiteit in het huis, zo wordt mij uitgelegd.
Als dochter van een moeder in een verpleeghuis, krijg ik de vraag of ik nog ideeën heb wat er vanuit dit potje gedaan zou kunnen worden.
Even denk ik dat ik de vraag niet goed begrepen heb.
Er moet iets worden bedacht, wat blijkbaar volgens de ambtenaren van de staatssecretaris de trots en waardigheid van mensen in een verpleeghuis verbetert.

Menswaardig
Krijgt mijn moeder meer waardigheid als zij een kerstmarkt bezoekt? Zit haar trots in het bezoeken van een concert? In haar hoge ouderdom is zij in alles menswaardig, hoeveel ze ook vergeten is, hoeveel haar vermogens ook afnemen. Zo kan het met mensen gaan. Dat is niet per sé leuk, maar het tast niet de waardigheid van mensen aan.
Ik ben en blijf trots op mijn moeder, gewoon omdat zíj mijn moeder is en niemand anders. Op zichzelf is ze trouwens nog nooit trots geweest, omdat haar leven al in haar kinderjaren te veel getekend werd. Dit subsidiepotje helpt daar niets meer aan.

Trots
Uit de informatie op de website waardigheid en trots blijkt het woord trots vooral gericht op de zorglener, die trots kan zijn op het vak dat ze uitoefenen. Dat er gewoon geld komt voor een iemand extra op de woning. Ja, dat zou helpen, vertrouwen de hardwerkende en gepassioneerde verzorgers mij toe. Helaas is deze subsidie daar niet voor bedoeld.