door Janneke Nijboer | 9 augustus 2020 | Gedichten
Jij, die mijn koelte zijt in de hitte, mijn waterdruppel in de dorst. Het zuchtje wind als de stilte me bang maakt; en als er niets meer te horen valt, ben Jij het, die begint te spreken. Zo kom Jij mij nabij en beroer Jij me, maakt me wakker, zodat ik in de weerglans...
door Janneke Nijboer | 19 januari 2020 | Gedichten
Toen ik vanmorgen onderweg een heel voorzichtige regenboog ontdekte, en aan de andere kant de opgaande zon – fel en helder- zag, dacht ik, als ik nu mijn tranen eens door het licht van Gods ogen zou laten beschijnen, zou er dan een regenboog in mij...
door Janneke Nijboer | 30 maart 2018 | Blog, Gedichten
In troebel water weerspiegelt de door nevelen verborgen zon, zoals elke poging om vandaag een waar woord te spreken over Jezus in zijn lijden, sterven en dood als een verwaaide echo klinkt. Ik toch mijn oren spits, want hoe verlang ik dat mijn ziel het hoort. Goede...
