Achter mijn gesloten lippen verdrinken de zinnen in het trage moeras van mijn vermoeidheid. Gedachten blijven onuitgesproken en lossen op in een mistig vergeten. Langzamerhand leer ik wat eenmaal afgezonken is niet meer op te willen vissen uit de gistende massa van...
Ik worstel me naar woorden, maar raak verstrikt in loodzware gordijnen – je weet wel van die hele hoge, die je alleen met veel kracht en het nodige ruk- en trekwerk in beweging krijgt, die als een ijzig zeker weten in de plooi terugvallen, telkens als ik denk...
Dat er geen taal is om uit te drukken, geen woord, dat zich schuil houdt aan de rand van het zwijgen. Geen letter die durft te beginnen, omdat Jij – en al wat Jij gedaan hebt, al wat Jij doet – te groot bent. Mijn alfabet is te klein, hoe talloos ook de...
vandaag bij het wakker wordenSoms ben ik woordenmoe, scherpzinnigheden beu en helemaal loos van zin. Verlangen naar even niets. Geen stem die in me spreekt, of zich tot spreken aan me opdringt. Dan bedenk ik hoe gelukkigzalig het moet zijn, om eens de gok te...