door Janneke Nijboer | 12 november 2021 | Gedichten
Mijn hartje, mijn hertje, zo dartel heeft het in mij nooit gedanst, of het was dat wij schommelden, wij samen. Ja, dat wel. Ik zong van Jezus, mijn vriend en hoger dan de blauwe luchten stegen wij op, steeds hoger, tot mijn voeten de wolken raakten. Maar ach, mijn...
door Janneke Nijboer | 17 oktober 2020 | Gedichten
Moe ben ik, als ben ik slechts achter zware gordijnen, dicht. Sleep me voort in elke vezel van mijn lichaam, in ieder zuchtje van mijn ziel, zwaar. ’s Avonds laat ik mij vallen in een slaap, die geen rust geeft. Ik tuimel in dromen rond, die me opjagen en...
door Janneke Nijboer | 20 november 2012 | Blog
vandaag bij het wakker wordenSoms ben ik woordenmoe, scherpzinnigheden beu en helemaal loos van zin. Verlangen naar even niets. Geen stem die in me spreekt, of zich tot spreken aan me opdringt. Dan bedenk ik hoe gelukkigzalig het moet zijn, om eens de gok te...