Na de begroeting van Agnes, waar ik over geschreven heb in het vorige blog, vervolgt Clara haar brief Hij heeft voor ons allen het lijden aan het kruis ondergaan, Hij heeft ons ontrukt aan de macht van de vorst van de duisternis, waarin wij om de overtreding van de...
Doe opgaan Jouw zon van ontferming. Breek door het grijs van mijn dagen. Verkruimel mijn betonnen vermoeidheid, doe instorten al wat mij ziek maakt. Rek Je uit als een mens na diepe slaap, omspan hemel en aarde in al Jouw glorie. Dring door in de zielen van mensen als...
Alles van vandaag neem je mee naar het nieuwe jaar, zoals je na een treinreis met al jouw bagage op een ander perron uitstapt. De rugzak gaat weer op, de koffer rolt luidruchtig achter je aan, een kleine tas schuin over je lijf. Niets is er veranderd in jouw last...
Moe ben ik, als ben ik slechts achter zware gordijnen, dicht. Sleep me voort in elke vezel van mijn lichaam, in ieder zuchtje van mijn ziel, zwaar. ’s Avonds laat ik mij vallen in een slaap, die geen rust geeft. Ik tuimel in dromen rond, die me opjagen en...
Zalig de arme van geest, sprak in het binnenste van de kunstenaar dit werk, dat uit hem zelf was uitgegoten. Mannetje met vleugels, als een afgedankte engel, te zwaar en lomp voor zijn vederlichte roeping. Zalig de arme van geest, scheef het hoofd, de armen zwak...
