De warmte verraste me aangenaam en de wind waaide lekker om me heen. Nog even de zee zien, nog even kijken aan de rand van de wereld. Uit de donkere wolken kwamen voorzichtige zachte druppels. Lekker,omdat je wel weet dat het toch niet erger wordt.

 

Ik gaf me over aan waar de wind me voerde en nam de tijd om achter glas de wolken te bekijken, in afwachting van wat er verder ging gebeuren.

 

Een eerste spoor van laatste zonlicht kreeg plotseling kans. Alsof de wind genoeg had van het donker en de dag een laatste glimp van de zon gunde.

De beelden die ik zag leken mij als wat omgaat in de mens, die bidt vanuit onrust en donker, zoals ik zelf kan bidden tussen de bedrijven door.

Ontferm U, kome over mij, licht.

Ontferm U, kome over wie mij lief zijn, licht

Ontferm U, kome over hen die geen verweer hebben, licht!