De kunst van het mislukken

22 november 2013 | 0 Reacties

Gisteren kreeg ik deze spreuk van iemand toegestuurd, met één klein verschil. Zijn spreuk was: Waar niets mag mislukken, kan niets nieuws beginnen. Een uitspraak waar de benauwdheid van afdruipt. Stel je voor je zult zo in het leven staan, dat je werkelijk vindt dat er niets mag mislukken.

Op allerlei gebied ben ik op dit moment aan het leren. Vanmorgen was ik bezig met de opleiding  Supervisie. Tijdens deze opleiding leer ik reflecteren op mijn eigen beroeps handelen en leer ik anderen reflecteren op hun werk. Het woord leren geeft al aan, dat er iets te leren valt, dus dat er ergens een vorm van gebrek is. Je kunt ook zeggen, dat je leert zien wat er mislukt, waardoor dat komt, en hoe je tot iets nieuws komt, dat misschien beter werkt.

Leren is toegeven dat iets ook kan mislukken. Juist dit mislukken kan je op een nieuwe weg brengen. Dat is wat ik leer op mijn pioniersweg met de midden generatie. Met Windkracht3pt0,. een community in Noordwijk, zoeken wij een weg met elkaar om nieuwe vormen van kerk zijn te ontdekken, zodat het verhaal van het geloof van God in mensen door gaat in de tijd. Gezegd wordt onder pioniers en in de werkgroep van Windkracht3pt0 dat het natuurlijk ook kan dat dingen niet lukken en dat dit niet erg is. Er komen bijvoorbeeld minder mensen dan je had verwacht.

Zeggen dat dit er bij hoort en dat dit niet erg is,  is één ding, om dit te voelen is een andere. Mislukken als onderdeel van de weg, zonder je zelf mislukt te voelen. Tja, daar ben ik niet altijd even goed in.
Wat me helpt is te zien, dat er met iets wat niet lukt een nieuwe weg opent. Ja, dat het zelfs een noodzakelijk onderdeel is van werkelijke vernieuwing.

Over de brokstukken van mijn pogingen en over mezelf wordt geroepen: Zie, ik maak alle dingen nieuw! Dat perspectief helpt me, om op te staan en de opening te zoeken naar een nieuwe afslag.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *