Vorige jaar schreef ik deel 1 van het verjaren van mijn eerste ziektejaar. De titel van het blog zorgde voor enige verwarring, omdat mensen dachten dat ik mijn verjaardag vierde, maar dat was niet zo. Het verjaren sloeg op het feit dat ik vorig jaar precies een jaar...
Dat je niet meer durft, een woord na een woord, dicht op elkaar, zodat de lezer verbaast, zich haast om keer naar keer, blij of droef, getroost te worden, of desnoods boos het uit briest, om de waarheid die hem hard in het gezicht slaat; Maar dat de lezer toch niet de...
Doe opgaan Jouw zon van ontferming. Breek door het grijs van mijn dagen. Verkruimel mijn betonnen vermoeidheid, doe instorten al wat mij ziek maakt. Rek Je uit als een mens na diepe slaap, omspan hemel en aarde in al Jouw glorie. Dring door in de zielen van mensen als...
Terwijl de angstdromen om mij heen jagen, kruip ik, in mijn bangste uur zo diep mogelijk weg in Jou. Het huilen van hun wind hoor ik, maar geen zuchtje voelbaar van wat zij mij willen aandoen. Zolang het duurt blijf ik in Jou verstopt en laat me wiegen tot er rust en...
Achter mijn gesloten lippen verdrinken de zinnen in het trage moeras van mijn vermoeidheid. Gedachten blijven onuitgesproken en lossen op in een mistig vergeten. Langzamerhand leer ik wat eenmaal afgezonken is niet meer op te willen vissen uit de gistende massa van...
