Selecteer een pagina

Imbolic

er borrelt iets vlak onder de oppervlakte, koel, fris water. in de zachte mantel van de knop wacht de bloesem. Onder mijn huid kruipt het bloed waar het niet gaan kan, als onstuitbare hoop, die het uit wil zingen. Vreugde staat op uitbarsten maar eerst dit winters...

Vervreemding

Iedere keer wordt het huis waar ik opgroeide leger en leger. Er is eigenlijk al niets meer, sinds zij er niet meer wonen. De ziel is uit het huis. Nu zijn ze ieder apart, mijn vader en mijn moeder. Ja, gelukkig nog wel onder één dak van het WoonZorgCentrum. Samen gaat...

Alleen oma’s

De regen is gestopt, als voortijdig ingehouden snikken, maar het seizoen is nog niet voorbij. Wat wil deze pauze zeggen? De stilte na de storm, of zijn de tranen stevig toegestopt, onder de zachte wollen deken en het krakende schone laken, zoals alleen oma’s dat...

Niet van mij

Niet van mij is de aarde, geen homp klei, of geestgrond, zelfs een eenzame zandkorrel niet. Niet van mij is de aarde, geen mens, dier, plant of boom, zelfs mijn huisdier is niet van mij. Niet van mij is de aarde, geen levende ziel behoort me toe, zelfs mijn geliefde...

Vraag

Toen ik vanmorgen onderweg een heel voorzichtige regenboog ontdekte, en aan de andere kant de opgaande zon – fel en helder- zag, dacht ik, als ik nu mijn tranen eens door het licht van Gods ogen zou laten beschijnen, zou er dan een regenboog in mij...