door Janneke Nijboer | 21 augustus 2020 | Gedichten
Aan de balken van het kruis, evenwijdig aan de wieken van de molen, hangt de man open en bloot in de polder. Het trauma hem aangedaan, zichtbaar. Daar lijdt hij in alle ernst, tussen kunst en kitsch, en wat wij van hem wilden maken. Zijn gelaat afgewend, met zijn...
door Janneke Nijboer | 16 augustus 2020 | Gedichten
Kom als de weerlicht, spreek als de donder. Doorklief de dreigende nacht, laat bulderen jouw stem. Roep ze uit hun schuilplaatsen de oude angsten in Jouw mensen. Daal neer in hagel en slagregens, om ze te verjagen voor eeuwig. Doe ze sidderen van ontzag, laat ze...
door Janneke Nijboer | 9 augustus 2020 | Gedichten
Jij, die mijn koelte zijt in de hitte, mijn waterdruppel in de dorst. Het zuchtje wind als de stilte me bang maakt; en als er niets meer te horen valt, ben Jij het, die begint te spreken. Zo kom Jij mij nabij en beroer Jij me, maakt me wakker, zodat ik in de weerglans...
door Janneke Nijboer | 26 juli 2020 | Gedichten
Mijn hart, houdt Jij veilig, Jij, mijn redder, mijn licht. De kleinste plek in mij, Jij beschermt het en bewaakt het – hoe zij ook naar mij keken en aanraakten, hoe ook zij van mij wilden en namen – . Als in een heiligdom bleef mijn hart buiten gevaar,...
door Janneke Nijboer | 24 juli 2020 | Gedichten
De wind de regen de sneeuw de zon de mist en de tijd verslijt niet wat verborgen is, bedekt onder dekens van schaamte en verkeerd begrepen schuld. Meer als zuur op een etsplaat, dat onuitwisbaar inbijt. Getekend voor het leven. Kan daarin met Liefde – en hoe dat...
